Na taki właśnie świat przyszła maleńka Okruszka. Od pierwszych chwil los był dla niej bezlitosny. Jej mama zaginęła po ataku psów i już nigdy nie wróciła.

A ona, taka krucha, taka maleńka, została sama.

Słaba, głodna, rozpaczliwie szukająca ciepła i opieki. Zbyt mała, zbyt bezradna, by dać radę. Skazana na śmierć. 
Świat, który powinien ją przyjąć, od początku odmówił jej bezpieczeństwa. I gdyby nie Dobry Człowiek, który nie minął jej obojętnie, nigdy nie byłoby tutaj jej zdjęć. Pozostawiona sama sobie, umarłaby w ciszy, z głodu albo rozszarpana przez psy. Nikt, nigdy by o niej nie usłyszał. Nikt nawet by nie wiedział, o jej istnieniu. 

Brak obowiązkowej sterylizacji i mentalność ludzi, którzy w takim zabiegu widzą krzywdę zwierząt, sprawiają, że codziennie rodzą się tysiące takich kociąt jak Okruszka. Tysiące istnień niechcianych, niepotrzebnych nikomu, skazanych na cierpienie od pierwszych dni. Większość z nich nigdy nie dorasta. Giną cicho, w samotności, bez imienia i bez szansy na ratunek. Ta malutka kotka, miała być jednym z nich…  

Okruszka ma jednak szansę, jeśli wspólnie jej pomożemy. Bo choć jest taka maleńka, taka słaba, to ciągle tu jest, żyje. I chce żyć!

Okruszka wymaga karmienia co kilka godzin z butelki, ogrzewania, całodobowej opieki,. Potrzebne jest specjalistyczne mleko, podkłady, niebawem dobra karma. Potrzebne są też badania i opieka weterynaryjna, bo to życie jest kruche, jak ona sama.