Baca nie był do sprzedania na mięso, był klient co chciał go kupić do bryczki – więc nawet nie pytałem o cenę. Widać było, że Dudek i Baca są zżyte ze sobą. Gdy handlarz wypuścił je na podwórze, nie odstępowały się na krok. Ale o Bacy nie rozmawiałem, on wtedy nie potrzebował ratunku. Miał mieć dom. Ponoć dobry.

Tyle, że los bywa przewrotny. Dudek, który miał umrzeć – dzięki Wam żyje, a Baca nie ma domu ani dobrego, ani żadnego – ma za to wyrok śmierci. 

To, że ma zdeformowaną gałkę oczną, że jedno oko nie wykształciło się prawidłowo, jest mniejsze, głębiej w oczodole, wystarczyło, by go skazać. Klient zrezygnował, bo zorientował się, że koń jest ślepy na to oko, a dla handlarza Baca przestał być „dobrym towarem”.
Baca jedzie do ubojni. Mimo swojej łagodności, mimo tego, że jest dobrym i spokojnym koniem – ma zostać zarżnięty, bo ma wadę.