Przywiozłem, miałem utuczyć, na mięso wieźć, ale znajomy się trafił taki, co chciał, ma córkę nastolatkę – wzięli go, spodobał się, bo kolorowy taki. Prawie drugie tyle mi dali za niego, zadowolony byłem, nie powiem. Tuczyć nie musiałem, wozić do rzeźni, a zarobek był.

Ale dzwoni kilka dni temu ten znajomy, że odwozi. Oddać go chce i pieniądze z powrotem. Co się stało, pytam? A on, że koń kulawy, się nie nadaje do niczego. Wiesz pan, gdyby był to obcy, to bym nie wziął, ale on mieszka niedaleko, wspólnie znajomi jak to na wsi, nie chciałem, żeby chodził, gadał.

Jak zajechał na podwórko, to się za głowę złapałem! Koń kulawy, wychudzony, a do tego ropa się z nosa leje. Od razu widzę, że zołzy, a oni, zamiast lekarza wołać, żeby antybiotyk dał, czekali nie wiadomo na co. Żebra na wierzchu, sierść nastroszona i kulawy jeszcze. Do niczego całkiem.