Maleńka urodziła się nie taka jak powinna. Tuż po porodzie pewnie była drobna, ale nikogo to nie dziwiło, konie rodzą się różne, różnie dorastają. Ale wraz z każdym kolejnym miesiącem coraz bardziej było widać, że z Maleńką jest coś nie tak.
Dziś, każdy z zaskoczenie patrzył na Maleńką, przecierając oczy ze zdumienia. Bo końskie karły są tak rzadkie, że szansa na spotkanie choć jednego jest bliska zeru, zwłaszcza jeśli jest to koń dużej rasy.

Maleńka normalnej wielkości ma tylko głowę, a dalej jest już zbyt krótka szyja, za mały, ale szeroki tułów i bardzo krótkie, choć grube jak u normalnego konia nogi. Kopyta ma jeszcze „jak talerze” pasujące wielkością do głowy. Ma rok i choć jest ciężka i szeroka to jest też niebywale niziutka. Jest wielkości kuca, tylko tą głowę ma ogromną w stosunku do reszty.

Właściciel sprzedał ją do handlarza, potem poszła w ręce kolejnego i kolejnego. Wszędzie przychodzili ciekawscy ją oglądać. Każdy robił sobie zdjęcie i jak mantrę powtarzał, że takiego konia nigdy nie widział. Jedni mówili, że śmieszna, zabawna, inni śmiali się, że ma takie kacze te nogi, że dziwna jest taka. Dotykali, macali, przestawiali śmiejąc się do rozpuku. Maleńka na szczęście nic nie rozumiała i wyciągała zaciekawiona do każdego tą swoją wielką głowę sprawdzając czy ma jakieś smakołyki.