U handlarza, od którego kilkakrotnie udało nam się wykupić konia, na ratunek czeka gniady, przerażony wałach. Jest tuczony od dłuższego czasu. Gdy został tu przywieziony było mu widać żebra, ale handlarze znają się na pasieniu jak nikt inny i w ciągu kilku tygodni ten biedny koń obrósł w tłuszcz tak, że ma rozłupany zad. Ten rozłupany zad to sygnał, że tuczenie zostało zakończone. A koniec tuczenia to znak, że już czas odwieź konia na rzeź. Tu nikt nie ma dobrego serca, nikt tu nie trzyma koni by sobie żyły. Mają dać zarobek, a nie „przeżerać zysk„. Tu, w tym gospodarstwie wszystkie zwierzęta są trzymane wyłącznie dla pieniędzy i kończą w ubojni. I tylko z rzadka któremuś uda się wymknąć śmierci. To takie miejsce, o którego istnieniu nawet nie chcesz słyszeć, bo łatwiej żyć, gdy otaczający świat wydaje się dobrym światem. Wydaje się…

Gdy tam wchodzisz błoto zmieszane z odchodami i fetor oblepia cię całego tak, że ciężko złapać oddech. Grzęźniesz w brudzie i przerażeniu. Tam nawet słońce świeci inaczej. I nie możesz zrobić nic, bo tuczenie zwierząt na rzeź jest zgodne z prawem.
Daliśmy mu na imię Prometeusz. O jego istnieniu wiemy od jakiegoś czasu. Nie mieliśmy żadnego pomysłu na wykup z prostej przyczyny – brak kolejnego miejsca w stajni. Wiedząc, że Prometeusz ma już ustalony termin wywozu, zdesperowani napisaliśmy o pomoc do Pani Olgi, która wiele razy wspierała wykup. Pani Olga zadeklarowała, że jeśli uda się go uratować, to pomoże go utrzymać. To jedyna szansa dla tego konia na życie. I ostatnia chwila na ratunek.