Zosia mieszkała u znajomego Pani Joli. Starszego człowieka. Niestety ten odszedł, a rodzina nie chciała ośliczki, zadzwonili po handlarza jeszcze nim odbył się pogrzeb.

Pani Jola ustaliła, gdzie zabrali Zosię, pojechała taksówką i wpłaciła z własnej skromnej emerytury 1600 zł. Mówiła, że Zosia płacze za swoim panem, który umarł. Zanosząc się płaczem opowiadała mi jak ośliczka wtulała się w jej ręce. Pani Jola jest zrozpaczona, bo skończyły się jej możliwości pomocy. Prosi, by ratować Zosię. Ona nie ma gdzie jej wziąć – mieszka w małym mieszkanku z kilkoma kotami, które przygarnęła. Nie ma też więcej pieniędzy, by całkiem spłacić ośliczkę, a handlarz nie chce dać czasu na zebranie, wydzwania do tej starszej kobiety i straszy ją wywozem Zosi.

Szanowni Państwo, pomóżmy Zosi i Pani Joli. Nie zostawiajmy ich. Jestem po rozmowie z handlarzem, powiedział, że mam jeden dzień na odebranie ośliczki. Trzeba pilnie dopłacić 1300 zł i zabrać ośliczkę. Mamy zaprzyjaźnioną osobę, która pojedzie po Zosię i przywiezie ją do Benkowa bez dodatkowych kosztów. Trzeba zrobić to na już.

Niestety, mam tylko takie zdjęcia Zosi jak widzicie. Pani Jola nie umiała zrobić, a handlarz przysłał mi tylko to. Wierzę, że nie będzie to przeszkodą, abyście chcieli jej pomóc.

Michał Bednarek