Stanął w kolejce do śmierć, bo stał się niepotrzebny. Nie wykupi swojego życia, bo po latach zarabiania nie ma zupełnie nic. Każdą złotówkę zabrali jego pracodawcy. Nawet stary wygodny kantarek, jaki miał, choć niewiele był wart, zamienili mu na rzeźnicki sznur. Taka tradycja, że kantar zostaje u właściciela.
Dla wspomnień…

Gdy pytam, jaka jest jego historia, handlarz mówi, że odkupił osiołka z agroturystyki. Bo kuleje, więc nie zarabia. Leczyć nikt nie zamierzał, bo ma swoje lata. On idzie na rzeź, a jego boks zajął inny. Młody. Zdrowy. Ładny.

Wawrzyn do handlarza trafił na chwilę, jest tłusty więc nie będzie pasienia. Nie będzie więc też czasu na spłatę. W poniedziałek trzeba wpłacić 1400 zł zaliczki. Najdalej w czwartek pozostałe 2000 zł.

Szanowni Państwo,
cokolwiek bym nie napisał i jak bardzo się nie starał to i tak będzie zbyt mało by wyrazić to co czuję. Los zwierząt wykorzystywanych przez ludzi, którym odebrano niemal wszystko, a później odesłano na rzeź budzi we mnie ogromny smutek. Jeszcze trudniej jest, gdy muszę odmówić pomocy z braku miejsca czy środków finansowych. Jeśli tylko mogę, staram się tego nie robić, bo dobrze wiem, że razem z Wami jesteśmy ostatnią szansą na ratunek.
Ostatnią.