Stara kucka Wandzia stoi u handlarza dopiero kilka dni, ale on już na jutro ma zaplanowany transport do rzeźnika. 

Gdy pytam czemu, odpowiada, że każdy przechodzi obok niej obojętnie – bo po co komu 17 letni kuc? Takie stare to się tylko na kiełbasę nadają! – krzyczy handlarz. Wiem, że ciężko będzie go przekonać aby poczekał jeszcze chwilę. Zdaję sobie sprawę, że mało kto będzie chciał uratować tą starą kuckę. 

Podchodzę do niej powoli, aby jej nie przestraszyć i wyciągam w jej stronę kawałek przemyconej marchewki. Wandzia podchodzi powolutku do mnie, ostrożnie stawiając każde kopytko. Wyciąga swoje małe chrapki w moją stronę i delikatnie zabiera smakołyk. Tak jakby rozumiała, że to może być jej ostatnia marchewka w życiu. Widzę, że jest zmęczona i potrzebuje chociaż chwili wytchnienia. 

Handlarz nie chciał mi opowiedzieć jej historii, więc nie wiem co przeszła w swoim życiu. Wiem jedynie, że zwierzęta takie jak ona nie mają lekkiego życia. Każdy dzień jest dla nich niewiadomą, ryzykiem, że staną się bezużyteczne. A to oznacza tylko jedno – śmierć.