Szanowni Państwo, sprawa jest nieciekawa. Podczas poznania osiołka Jacentego zobaczyłem razem z nim w boksie jego braciszka – Waldusia. Gdy spotkałem Jacentego pierwszy raz, Walduś miał iść do nowej, kochającej rodziny. Tak czy inaczej zrobiłem mu kilka zdjęć i poczułem ulgę, że i on zostanie uratowany. 

Niestety, dostałem właśnie telefon od handlarza. Rodzina która miała go wykupić do swojego gospodarstwa wybrała jednak ślicznego kucyka, żeby córeczka miała na czym jeździć. I tak Walduś został sam. 

Walduś jest zwykłym, szaroburym osiołkiem, ale ja widziałem w nim i jego braciszku coś wyjątkowego. Bo przecież każdy z nas jest wyjątkowy na swój własny sposób, każdy ma swoje własne marzenia i nadzieje. A Waldusia marzeniem jest aby wyrwać się z tego miejsca, uciec przed nadchodzącą śmiercią. Widziałem jak razem z braciszkiem wspierają się w tych ciężkich chwilach. Stali obok siebie, jakby osłaniając przed nadchodzącym cierpieniem. 

Walduś pewnie zastanawia się teraz gdzie się podział jego jedyny przyjaciel. Czy wywieźli go już na śmierć? Czy może udało mu się uciec z tego potwornego miejsca? Jedyne czego może być pewny to to, że został sam w tym strasznym miejscu, a tak bardzo tęskni za swoim braciszkiem. Stracił już nadzieję, że jeszcze kiedyś go spotka.