Szanowni Państwo, ten osiołek zostanie zabity już jutro!

Stefan stoi przywiązany do jakiejś maszyny na podwórku u handlarza. Ponoć nie ma miejsca dla niego w blaszaku. Tam też stoją jakieś zwierzęta, bo słyszę stłumione odgłosy. Ale handlarz nie chce otworzyć blaszaka i pokazać co tam ma.

Osioł stojący na podwórku jest przerażony i strasznie ciągnie rzeźnicki sznur. Pewnie myśli, że uda się go zerwać i uciec w siną dal. Oby dalej od tego miejsca, przesiąkniętego bólem i cierpieniem zwierząt. 

Stefan aż dygoce a po jego ciele przebiegają dreszcze. Osiołek nie poddaje się, zachowuje się tak, jakby od tego zależało jego życie. Ten pierwotny instynkt podpowiada mu co się wkrótce zdarzy. Zwierzęta czują nadciągającą śmierć. Widziałem to wiele razy podczas wizyt w tym strasznym miejscu.

Tylko handlarz nie rozumie takich rzeczy i drze się na Stefanka, że zaraz przewróci tą maszynę. Pewnie, jakby mnie tu nie było to by mu przylał. 

Widzę po tym osiołku, że ciężkie ma tu życie. I nie chcę sobie wyobrażać co tu się dzieje, kiedy mnie nie ma.