Bezimienny, siwy kucyk przywiązany przed oborą handlarza nikogo nie zastanawiał. Każdy przechodził i udawał, że go nie widzi. A kucyk wpatrywał się w każdego przechodnia swoimi wielkimi oczami, jakby z nadzieją na ratunek. Ale nikt się nawet obok niego nie zatrzymał, nikt o niego nie zapytał. Każdy udawał, że nie widzi jego cierpienia, smutku ani bezsilności którą odczuwa ten młody kucyk, który nie może już nic zrobić. Może jedynie liczyć na czyjąś litość.

Właściciel przywożąc go tutaj nie chciał podzielić się jego historią. Zabrał szybko gotówkę i odjechał w swoją stronę. A handlarz nie zapytał się nawet o imię – sprowadził tylko kucyka z ciężarówki i przywiązał do najbliższego metalowego pręta.  Myślał, że sporo na nim zarobi, bo przecież teraz sezon na kucyki. Wszyscy kupują je do swoich szkółek dla dzieci, na obozy, do agroturystyki. Niestety na tego bezimiennego kucyka nikt nie zwracał uwagi. Stał już długo przed oborą handlarza i wyglądał każdego człowieka, który mógłby mu podarować pomoc. Mimo to, każdy przechodził obok niego nawet na niego nie spoglądając. 

A ja zobaczyłem go od razu. Przykuł mój wzrok gdy przyjechałem do handlarza. Już wtedy wiedziałem jak go nazwę – Siwek. Podszedłem do niego powoli, aby zbytnio go nie przestraszyć. Kucyk ze zdziwieniem wyciągnął swoje małe chrapki w moją stronę, jakby prosząc abym go stamtąd zabrał. Podałem mu kawałek marchewki przemyconej pod kurtką. Zdaję sobie sprawę, że od dłuższego czasu je tylko stare, suche siano i odrobinkę trawy którą uda mu się wyskubać gdy z całej siły naciągnie sznur którym jest przywiązany.