Szanowni Państwo,
Oto Sabinka. Sabinę zabije wyrachowanie. I ekonomia.
Bo trzymanie starych zwierząt się nie opłaca. Tu nie ma miejsca na sentymenty.

Nie znacie Sabinki, a ona nie zna Was. Nigdy się nie spotkaliście, bo gdyby tak było pewnie nie stałaby dziś w kolejce do rzeźni.
Ktoś z Was by ją zauważył, wypatrzył, pomógł jej.
A tak jest, jak jest. Sabinka czeka na transport do rzeźni.

Dostała wyrok śmieci choć nie zrobiła nic złego. Nigdy nie zawiodła ludzi. Nie buntowała się. Dawała radę zawsze i wszędzie. Latami służyła swoim grzbietem na festynach i oprowadzankach. Nie raz na swoich cienkich nóżkach musiała nosić zbyt ciężkich ludzi. Nawet gdy zbliżał się termin porodu kazali jej pracować. A rodziła co rok, dzieci odbierano jej po kilku miesiącach. Szły na handel. Nikogo nie interesował ani ich los, ani to, że Sabinka tak bardzo za nimi tęskni. Liczyło się tylko by dawała zysk, bo w świecie osiłków żyjesz, póki zarabiasz na pana. Nie zarabiasz, to idziesz na rzeź. Trzymanie darmozjadów się nie opłaca.
Dziś stara, kulawa, przez nikogo niechciana czeka na ostatni w życiu transport. Nie będzie litości ani ułaskawienia. Jej czas już się kończy.

Za chwilę przyjedzie samochód i siłą wciągną starą Sabinkę na rzeźnicki trap. Sama nie da rady się wspiąć, przecież ledwo stoi na zaniedbanych, koślawych kopytkach.