Szanowni Państwo,
Oto Ptyś. Ten koń nie był przewidziany żadnym planem. Zapewne też sam nie spodziewał się, że zamieni piękną stajnię na oborę. Dziś zważony, zmierzony, osądzony. Czeka na zabicie.

Handlarz mówi, że takie jak on, to na rzeź wywozi. Że Ptyś się do niczego innego nie nadaje. Zbyt niski dla dorosłego, a dla dzieci niebezpieczny. Z powodu jednego zdarzenia przypięto mu łatkę złego konia i sprzedano na ubój, mając za nic jego oddanie i lata ciężkiej służby.
Ptyś pracował w stajni rekreacyjnej, ale jej nazwy mężczyzna podać nie chce. Kilka dni temu, w wietrzny dzień, wystraszył się i poniósł. Dziecko, które z niego spadło, złamało rękę. To wystarczyło, by się go pozbyć. A może był to tylko pretekst, bo na kopytach są widoczne zmiany ochwatowe? Może łatwiej było zwalić winę na biednego Ptysia i odesłać go na rzeź, niż wydawać pieniądze na diagnostykę i leczenie. Takim koniom, z wadami, najtrudniej jest opuścić oborę handlarza, o ile w ogóle im się to uda.