Po latach już wiedziała, że na nic jej żałosne rżenie. Nauczyła się, że głośna tęsknota bardzo drażni ludzi, a za drażnienie ludzi jest kara. Jest bat.

Gdy pytamy handlarza, czemu mała Paciorka ma takie wygięte nogi i kopyta, odpowiada, że nie wie. Że może się taka urodziła, a może tak jej się zrobiło, bo nigdy nie była wypuszczana. Po chwili dorzuca, że w sumie to nie pytał, gdy ją kupował, bo na talerzu ani wygiętych nóg, ani zdeformowanych kopyt widać nie będzie. Rechocząc z żałosnego dowcipu, batem zagonił kalekiego kucyka do komórki. Paciorka uciekła przestraszona. Potykała się, plątała w rzeźnicką linę i tak niezdarnie przebierała tymi zdeformowanymi nóżkami. Byleby tylko nie dostać. Byleby nie bolało. Zatrzaskując za nią stare drzwi, handlarz dodał tylko, że „warto kupić to ścierwo”. Że co prawda z niej nic nie będzie, ale jest źrebna, urodzi na jesień. Jak dożyje.

Patrząc na koślawą, przestraszoną Paciorkę nie da się być obojętnym. Skrzywdzona przez ludzi, dla których pieniądze są bożkiem, nie ma nic ani niczego co sprawiałoby jej jakąkolwiek przyjemność. Jej jedynym celem jest schować się, zniknąć, by nikt od niej nic już nie chciał. By mogła uchronić dziecko, które w niej rośnie. Ale ona sama nie może nic.

Prosimy z całego serca o ratunek dla małej Paciorki. Prosimy o wsparcie dla niej i dla jej maleństwa. By ją spłacić i pokryć koszt transportu potrzebujemy 2600 zł. Mamy czas tylko do piątku, by zebrać tą kwotę.  Jeśli się nie uda, Paciorka zostanie wciągnięta na trap rzeźnickiego samochodu i pojedzie do ubojni. Wiemy, że będzie ciężko jej pomóc, bo teraz bardzo trudno o ratunek dla każdego konia, ale chociaż spróbujmy jej pomóc. Bardzo prosimy …