Ogryzek został znaleziony, gdy szedł polną drogą. Choć stwierdzenie, że szedł jest w tym wypadku mocno na wyrost. On się zataczał i przewracał, leżał potem przez chwilę, by zebrać siły. Posapując cichutko i płacząc z bólu, i wysiłku, dźwigał się z ogromnym trudem. Bo choć ciało ma skrajnie wychudzone i lekkie jak piórko, jego drobne łapki były zbyt słabe, by je daleko zanieść. W zasadzie nie były w stanie zanieść Ogryzka już nigdzie. Nie miał szansy by dojść do wsi. Mijało go na tej drodze kilka samochodów, ktoś podobno nawet przystanął, ale szybciej niż wysiadał, zatykając nos wsiadł i odjechał, zostawiając za sobą tuman kurzu otulający wątłe ciało staruszka. W końcu trafił na człowieka, który nie brzydził się wziąć śmierdzącego psiaka do samochodu.

Gdy dostałem zdjęcie Ogryzka nie mogłem odmówić pomocy. Staruszek natychmiast trafił do kliniki weterynaryjnej. Jest w złym stanie. Toczy batalię o życie. Pierwsze badania wykazały ogromne wychudzenie i odwodnienie. Problemy z zachowaniem równowagi mogą wynikać z urazu. Jego skóra jest pokryta strupami i brudem, nie wiadomo jeszcze czy to świerzb, grzyb czy nużeniec. Choroba jest tak zaawansowana, że skóra jest miejscowo zrogowaciała, a cały brzuch, ogonek i tylne łapki kompletnie łyse i podrażnione. 

Nie wiem gdzie Ogryzek mieszkał, ale na pewno nie była to kanapa w salonie, bo śmierdzi tak, że trudno wytrzymać. Lekarze starają się mu pomóc. Dostał leki i kroplówki, w piątek zaplanowane są szczegółowe badania. Dziś był tak silnie odwodniony, że nie udało się pobrać krwi. Musiał odpocząć. Dostał tylko odrobinę karmy, zwinął się w kłębuszek i zasnął głębokim snem.
Niech śpi i odzyskuje siły, bo rokowanie jest ostrożne…

Ogryzek nie zasłużył na taki los. Na pewno kochał swoich ludzi najmocniej na świecie, a w zamian porzucono go na pewną śmierć. Potraktowano w najgorszy możliwy sposób. 

Bo ludzie bez serca wyrzucają stare Ogryzki jak zepsute rzeczy. Kiedyś pupilek… choć może Ogryzek nigdy nie był niczyim przyjacielem, a jedynie ozdobą człowieka. Bo przecież gdyby Ogryzka ktoś kochał, nie szedłby on środkiem wiejskiej drogi, zataczając się i upadając co kilka metrów. Ani nie wyglądałby tak, jak teraz wygląda. Nie byłby sam jak palec. Bezradny. Głuchy i niedowidzący.