Pytałem o Nuki historię. Skąd jest i co robiła. Handlarz powiedział, że „nieważne co robiła, skoro nikt jej już nie chce”. Śmiejąc się, dodał, że „nie pytałem nawet, bo w ubojni za tą wiedzę dopłat nie ma…„

Życie Nuki dobiega już końca, bo ktoś uznał, że już się nażyła. Że starczy. Że ważniejsze są pieniądze, a ona sama jest niepotrzebna, zbędna. Niechciana. I nie ma znaczenia, że jest źrebna i za kilka miesięcy ma rodzić. W ubojni nikt klaczy nie bada, nie robi USG, bo to koszty i czas, a tam trzeba zabijać, a nie sprawdzać. To, że była źrebna, zobaczą dopiero po zarżnięciu Nuki, ale i tak świat się o tym nie dowie. Co się dzieje w rzeźni, w rzeźni zostaje.

Szanowni Państwo,
nie mam innych zdjęć Nuki, mieć też ich nie będę. Koń stoi ponad 500 km od Nowej Studnicy. Nim tam dojadę i wrócę, nie będzie już czasu na ratunek. Muszą starczyć te, co mam, bo jak nie starczą to źrebna Nuka jutro przed świtem, wejdzie na trap odwożący niechciane konie na rzeź.

Los tej klaczy jest w naszych rękach. Jeśli zdołamy ją spłacić, uratujemy dwa konie. Sprawimy, że za kilka miesięcy Nuka będzie miała szansę urodzić i zatroszczyć się o swoje ukochane dziecko. Nie możemy jej zostawić, nikt inny jej nie pomoże, bo nikt nawet nie wie, że ona tam w tej oborze stoi i czeka na wywóz do rzeźni.