Jedną decyzją odebrano jej prawo do życia. Ci, którzy byli dla niej całym światem, włożyli jej nóż w serce i kilka razy obrócili. Pierwszy obrót, ściągnęli wygodny kantar, dali stary. Drugi obrót opada bat na zad i opada rzeźnicki trap. Trzeci obrót, siłą chcieli wciągnąć ją na linach. Handlarz opowiadał, że taka mała, a tak bardzo walczyła. Że huk kopyt i rżenie niosły się po podwórzu. Nie mógł się nadziwić, że taki kuc miał tyle siły, że nie mógł sobie z nią poradzić. Dodaje, że bata się nie bała, choć lał i lał. Mówił, że końcu przyszła żona sprzedającego, dała jej kostkę cukru i Nuka sama weszła za nią na samochód. 

Ufała swojej pani bezgranicznie, myślała pewnie, że z nią jest bezpieczna… Nie spodziewała się, że ci, którym tak bardzo wierzyła, sprzedadzą ją handlarzowi końmi na rzeź. Oszukali ją w najgorszy, możliwy sposób. Gdy samochód ruszył, zapadła cisza. Nikogo już nie wołała na ratunek. Nikt też się za nią nie obejrzał…

Nuka chwilę temu miała dom. Dziś ma wyznaczony termin ubicia. Jej życie wyceniono na 3500 zł. W poniedziałek po południu ma jechać na rzeź. By tak się nie stało, do godziny 12:00 trzeba wpłacić 1500 zł zaliczki. 

Przed nami weekend, zapowiadają ładną pogodę, to fatalny czas na proszenie o pomoc. To też fatalny czas na stanie w komórce i czekanie na transport do rzeźni.