Szanowni Państwo, historia tego konia idealnie pokazuje jak traktowane są w naszym kraju konie. 

Mietek jest, jak to nazywają w środowisku, odpadem hodowlanym. Oznacza to, że nie nadaje się do niczego. Jest niewyrośnięty i słaby, nawet nie chce się tuczyć. Nie ma z niego żadnego pożytku. Nikt nie kupi go pod siodło ani do szkółki. Jest zbyt słaby aby ciągnąć bryczkę. Oferta od rzeźnika również nie będzie zbyt korzystna, bo Mietek jest chudy i nie dostanie się za niego zbyt wiele pieniędzy.
Dlatego Mietek trafił tutaj – do handlarza.

Stoi tu już jakiś czas, ale nadal nikt się nim nie zainteresował. Gdy patrzę w jego wielkie, przerażone oczy jestem zły, że ciągle istnieje zezwolenie na takie traktowanie zwierząt. Przecież Mietek nikomu niczym nie zawinił. Taki się po prostu urodził. Mimo, że człowiek nie będzie w stanie na nim zarobić to i tak należy mu się szacunek i komfortowe życie. Nikt nie zasługuje na pobyt w takim miejscu i takie traktowanie. Nikt nie zasługuje śmierć w samotności, pozbawiającą ostatnich resztek godności.

Wyobrażam sobie, co musi o świecie myśleć Mietek, który od samego urodzenia traktowany był przedmiotowo. Musi być pewny, że świat jest okrutny i pozbawiony litości. Że wszędzie jest tylko zło i cierpienie. Że ludzie to bezlitosne stworzenia, dla których liczą się tylko pieniądze, a nie życie innych.