Lecz przyszła starość, ten miły kucyk już nie miał siły wozić dzieci na swoim grzbiecie, szybko się męczył, a jedno kopytko bardzo go bolało. Futerko straciło swój śnieżnobiały blask, już nikt nie chciał go czesać ani przytulać. Pojawiły się pierwsze choroby i weterynarz coraz częściej zaglądał do stajni. Melonik stał się starym, schorowanym dziadkiem, którego już nikt nie chce, i który nie przynosi żadnego dochodu. A tylko trzeba go utrzymywać i leczyć. 

Co zrobił wtedy właściciel stajni? Sprzedał Melonika handlarzowi, żeby jeszcze trochę na nim zarobić, żeby jeszcze trochę w niego wycisnąć. W stajni powiedział, że kucyk pojechał na łąki, żeby tam spokojnie spędzić swoją starość.

Takich historii znam setki, ale za każdym razem gdy je słyszę nóż sam mi się otwiera w kieszeni. Jak można zabić kochające i oddane zwierzę, tylko z tego powodu, że jest już stare i nie ma tyle sił co kiedyś? Nigdy tego nie zrozumiem.

Całe szczęście jesteśmy my, i możemy uratować Melonika i jeszcze wiele innych istnień.

Za życie melonika handlarz chce 3000 złotych. Już uzbieraliśmy połowę. Resztę muszę wpłacić już w piątek.

Proszę, pomóżcie go uratować.