Życie Kysi upłynęło całe na prostych sprawach. Ale zwykłe, małe kucyki nie mają wielkich wymagań. Garść siana, trochę owsa, jakieś obierki i wiaderko z wodą.

W takie jak ona nikt nie inwestuje, każdy raczej patrzy, na czym oszczędzić. Są, póki są, jak się zestarzeją albo pochorują, idą na sprzedaż. Kupiec, który skupuje takie kucyki, nie wybrzydza. Jego interesuje tylko waga i cena. A że stary czy kulawy? W rzeźni nikogo to nie obchodzi.

Gdy zaglądamy do kysiowej obórki, ta wyciąga małe chrapki w naszą stronę. Nie robi ani kroku. Buja się tylko nieporadnie na swych zdeformowanych nóżkach. Ma ochwat, wiec każdy krok to dla niej ogromny ból. Woli się nie ruszać, mniej wtedy cierpi.