Przyjechałem do handlarza w zupełnie zwyczajny dzień. Nie miałem ze sobą nawet aparatu do zrobienia zdjęć. Miałem tylko wejść i zostawić pieniądze. I to właśnie wtedy zobaczyłem Krzysia.

Przestraszony biegał w koło za ogrodzeniem, rżał i nie dał do siebie podejść. Zrobiłem mu szybko kilka zdjęć telefonem. Handlarz powiedział, że jest bardzo niegrzeczny, wszystkich kopie i chce gryźć. Musi trzymać go odgrodzonego od reszty, aby nie zrobił nikomu krzywdy. Nie wiem, czy handlarz myśli o tym, jak się czują te zwierzęta, ale rannego konia przecież nikt nie będzie chciał kupić.

Tak więc Krzysio stoi na malutkim, prowizorycznym wybiegu obok stodoły handlarza, pośród jego prywatnego składowiska śmieci. Wszędzie leżą porozwalane odpadki, śmieci, stare i zardzewiałe sprzęty gospodarskie. Nie jest to przyjemny widok. Sam wybieg nie był sprzątany chyba nigdy, pełny jest odchodów i starego siana.

I w tym wszystkim stoi przestraszony Krzysio. Nie daje się zbliżyć do siebie. Gdy podchodzę do ogrodzenia on od razu ucieka. Handlarz mówił, że jest niegrzeczny. Ja widzę tu najzwyczajniej na świecie przerażonego kucyka, który nie wie co się dzieje. Jest zdezorientowany i samotny. Właściciel wywiózł go nagle z jego ciepłego, bezpiecznego domku do takiego ponurego miejsca. Do miejsca w którym ciągle słychać krzyki handlarza i rżenie koni.