Ale jest coś, do czego Michał się Wam nie przyznaje, a co niesie za sobą wiele smutku w jego życiu. Michał bardzo lubi wszystkie zwierzęta, ale wyjątkowe miejsce w jego sercu mają kozy. Bardzo ceni te niezwykłe istoty i zawsze, gdy tylko je spotka u handlarzy, idzie do nich pogadać, pogłaskać. Te spotkania są najczęściej jednorazowe, bo przy kolejnych wizytach tych kóz już nie ma, są inne albo nie ma żadnych. To zwierzęta rzeźne, a wielu handlarzy handluje każdym gatunkiem, na którym da się zarobić.

Wielokrotnie widzieliśmy, z jakim żalem Michał zostawiał te biedne zwierzęta. Mimo tego, że nie raz go namawialiśmy by odkupić kilka – on zawsze powtarza, że kozy są bez szansy, bo kto by chciał ratować kozy i że trzeba ratować te zwierzęta, które mają choć trochę szansy na życie. Że wtedy to ma sens i nie ma co się porywać z motyką na słońce. Ten brak wiary wziął się stąd, że kilka lat temu Michał próbował wyrwać z rąk rzeźnika stado 15 koziołków, udało się wtedy zebrać pieniądze dla jednego. Reszta została zabita. Ten brak wiary w uratowanie kozy jest podszyty strachem, że się nie uda. I rozumiemy to, bo wszyscy i tak chodzą ciągle w stresie, że nie da się spłacić któregoś z ratowanych zwierząt.

Jak wiecie jest w Benkowie kilka kóz, są najcudowniejsze z cudownych. I jest też w tej chwili dość miejsca, by dać schronienie kolejnym kilku. Michał nie pojedzie, nie zrobi zdjęć i nie poprosi Was o pomoc, zawsze wybiera konie, bo dla nich widzi szansę na ratunek. Ale my dziś wybieramy inaczej.