Kilka dni temu świat Joasi runął. Gdy jak co tydzień przyjechała do stajni, w której mieszkał jej ukochany osiołek, okazało się, że jego już nie ma. Nie będzie również więcej zajęć, bo zbyt mało było chętnych, a jak powiedział właściciel – u niego nie ma miejsca dla darmozjadów. Gdy rodzice zaczęli się dopytywać gdzie sprzedał Kłapouszka, mając nadzieję, że osioł trafił do innego ośrodka, dowiedzieli się, że zabrał go handlarz.

Gdy Joasia do mnie zadzwoniła, zanosiła się płaczem tak wielkim, że nic nie rozumiałem. Jej mama łamiącym się głosem poprosiła o pomoc w odnalezieniu ukochanego osiołka chorej córki. Prosiła by go uratować. Cichutko dodała, że wpłacą 15 zł, by pomóc. Znam ich, dobrze wiem, że dla nich ta suma to fura pieniędzy…

Właściciel stajni, która sprzedała osiołka, na pytanie o kontakt do handlarza, zaśmiał się i rzucił słuchawką. Dwa dni spędziłem dzwoniąc wszędzie i do wszystkich. Nie było go nigdzie i gdy traciłem już nadzieję, że uda się go odnaleźć, zadzwonił telefon. Mężczyzna po drugiej stornie powiedział, że ma osiołka, że szykuje go na rzeź. Wsiadłem w samochód nie czekając na nic.

Stał tam pod ołowianymi chmurami. Nie świeciło słońce. Był zupełnie sam. Taki smutny i przerażony. Obok, na baczność stał zniszczony bat co z upartymi osiołkami robi porządek.