O Kaziku dowiedziałem się od handlarza przypadkiem. W jego prowizorycznej stajni stał przywiązany na zewnątrz, żeby nie zajmował miejsca zwierzętom na których da się zarobić. Nikt o niego nie pytał, nie interesował się nim, więc handlarz spisał go na straty. Nie opłaca mu się go dłużej tu trzymać, zabiera tylko miejsce a i karmić go przecież trzeba. Powiedział, że jeszcze chwila i oddaje go do rzeźnika, żeby chociaż trochę na nim zarobić. Bo tutaj liczy się tylko zysk. Zwierzę nie jest istotą która czuje, jest sposobem na zarobek.

Ale ja nie mogłem się powstrzymać. Podszedłem do miejsca w którym był przywiązany. I zobaczyłem Kazika – młodziutkiego osiołka, który spanikowanymi oczami wyglądał ratunku i pomocy. On nie wie czemu się tu znalazł. Nie wie co zrobił, że spotkał go taki los. Przecież jest tylko malutkim osiołkiem. Co złego mógł zrobić człowiekowi, że skazał go na śmierć? Co złego mógł zrobić taki niewinny, malutki osiołek?

Podchodząc do niego powoli chciałem dać mu trochę wsparcia. Ale on z przerażeniem na mnie patrzył, swoimi wielkimi oczami. Był sparaliżowany ze strachu, nie ruszył się nawet na krok. Nie podchodziłem dalej, nie chciałem go dodatkowo stresować. Jednocześnie zastanawiałem się co mógł przeżyć taki młodziutki osiołek w swoim krótkim życiu. A może lepiej nie wiedzieć?