U handlarzy bywamy często. Wiele koni, które tam spotykamy, widzimy wtedy pierwszy i ostatni raz. Nie jesteśmy w stanie uratować ich wszystkich, nie mamy ani na to miejsca, ani środków. Ale o każdym z nich pamiętamy i mamy przekonanie, że kiedyś, gdy i nas czas dobiegnie końca, jeszcze się z nimi spotkamy. W naszym niebie muszą być przecież zwierzęta. Przywitamy się z nimi jak z dawno niewidzianymi przyjaciółmi. Pogłaszczemy, utulimy tak, jak tu nie daliśmy rady, wynagrodzimy krzywdy. Tak będzie w naszym niebie. Nie inaczej.

Oto Jasiek. Jasiek ma ochwat, a ochwacone koni ludzie wysyłają do nieba. Ale Jasiek dopiero co skończył 4 lata. Chce żyć, nie chce umierać. I za każdym razem, gdy słyszy kroki, to liczy na ratunek. Ale w oborze handlarza ratunek nie przychodzi. Więc jak wytłumaczyć Jaśkowi, żeby już nie czekał? On nie pojmuje, że to koniec. On nie rozumie, że niechcianym koniom czas odmierza się rzeźnicką wagą i miarkami owsa.

Jasiek ma ochwat, a ochwacone konie idą na rzeź.
Prosimy o pomoc dla Jaśka, konia, którego ludzie, zamiast leczyć, sprzedali handlarzowi końmi na mięso. Z powodu choroby pozbawili go prawa do życia. Nie mogliśmy Jaśka zostawić, nie mieliśmy też dla niego miejsca, ale znalazł się wspaniały dom, który otoczy go opieką. Otrzyma tam leczenie, pomoc, miłość i troskę. Teraz pilnie trzeba spłacić jego życie.