Handlarz opowiadał, że Jagę zna z widzenia od zawsze. Kupiona jako mała ośliczka, całe życie spędziła w jednym gospodarstwie. Dodaje, że znali ją wszyscy, bo latem woziła dzieci turystów w miasteczku obok. Opowiada też, że to uosobione łagodności i cierpliwości. Śmieje się, że inny osioł, gdyby tak był traktowany jak Jaga, to by gryzł i kopał, a ona nic. Nie przeszkadzało jej, że skaczą po jej plechach dzieciaki, że ciągają za uszy, że przepychają czy poganiają kijem. Nie zważała, że latem cały dzień musi pracować w upale. W zasadzie nie reagowała na nic, zawsze spokojna, opanowana, nie próbowała się bronić w żaden sposób.

I nawet teraz nie ryczy, nie woła swojej „rodziny”. Stoi grzecznie i tylko smutek w jej wielkich oczach zdradza, że jest jej bardzo ciężko, że pozbyto się jej z domu. Rozumie, co ją czeka. Teraz zamiast swojego starego, wygodnego kantarka ma rzeźnicki sznur na głowie i wyrok.