Wiesz, jak to jest znaleźć się w oborze handlarza? W jednej chwili tracisz wszystko, co kiedykolwiek było dla ciebie ważne. Znika dom, dobrze znane miejsca i zapachy. Znikają twoi przyjaciele. Znika miejsce, które było twoim światem. Tracisz wszystko, nawet imię. Bo tu gdzie jesteś, nikogo nie interesuje ani twoja historia, ani jak się nazywasz. Nie ma to znaczenia.

 

Stajesz uwiązany wrzynającą się w skórę liną. I czekasz. Najpierw na jedzenie, którego dostaniesz więcej, niż będziesz w stanie przejeść. Potem czekasz, by wyjść z obory, w której cię tuczą. W międzyczasie obserwujesz, jak kolejno znikają twoi towarzysze niedoli. Aż w końcu nadchodzi ten dzień, gdy odwiążą właśnie twoją linę. W lepki jesienną wilgocią wieczór batami zostajesz zagoniony do ciężarówki wiozącej takie jak ty, na rzeź. Będziesz miał szczęście, gdy śmierć czeka cię niedaleko i nie będą cię wieźć tysiące kilometrów do zagranicznej ubojni. Tak, będziesz miał szczęście wtedy, choć i tak cię zabiją…

Oto Ikar. Ma tylko 2 lata. Jest jeszcze dzieckiem, ale w ocenie ludzi urodził się nie taki, jak powinien. Ma wadę budowy. Nigdy nie będzie w pełni zdrowym koniem, nie nadaje się też do hodowli. Po kilku tygodniach opasania na mięso teraz zbliża się jego dzień wyjazdu do rzeźni.