Gdyby konie miały więcej praw, a ludzie nie wypychali sobie kieszeni i serc pieniędzmi, nie poznałbyś dziś historii Gniadego. Bo gdyby konie tych praw miały więcej, Gniady najpewniej by się pasł na łące, zamiast zakatarzony, z zaropiałymi oczami, u handlarza czekać na wywóz do ubojni. Albo może wcale by Gniadego nie było, bo nikt by rozmnażał koni, których nie można odesłać na rzeź. Ale konie praw nie mają wielu, a wpływu na właśnie życie niemal żadnego. Stoi więc Gniady i czeka na koniec.
Koniec wszystkiego.

Gniady ma około 14 lat. Handlarz mówi, że całe swoje życie przepracował w gospodarstwie i w lesie. Robił zamiast ciągnika. Teraz zbędny, niechciany, kulawy ma iść na rzeź. Na nic wszystkie lata służby, na nic posłuszeństwo. Na nic cała spracowana przeszłość. Zużyty, kulawy, z zaniedbanymi kopytami, bez pochodzenia, bez licencji na krycie nie ma prawa, by dalej żyć. Nie jest już potrzebny. Trzymać go tylko po to by był, nikt nie chce. Bo w świecie zwierząt gospodarskich, samo bycie to zbyt mało by żyć.