Człowiek zdecydował, że dla małego Gabrysia nie ma już przyszłości. Znudził się dzieciom swoich ostatnich właścicieli, ale tym razem już żaden gospodarz nie chciał go kupić. Wśród tych, u których latami pracował, nie znalazł się nikt, kto by dał mu malutki kawałek serca i dachu na głową. Ale na wsi to nie problem. Jeden telefon i na podwórze wtoczył się samochód. Handlarz wręczył pieniądze i silą zabrał przestraszonego kucyka. Po latach pokornej służby mały, spracowany Gabryś stanął w ciemnej, ciasnej komórce i opasany na rzeź czeka już tylko na wywóz do ubojni. Na ten ostatni transport do miejsca, z którego żaden koń nie wyszedł żywy.

Mały Gabryś został zupełnie sam. Rży cichutko za każdym razem, gdy słyszy głos człowieka. Może obiecuje, że będzie bardziej się starał? Że więcej wytrzyma? Że mniej zje i zadowoli się połową garstki siana? Może prosi o życie. A może się z nim żegna…

Nie płacz Gabrysiu, nie wołaj o ratunek. Twoje rżenie nie niesie się dalej niż do bramy handlarskiego podwórza. Ta brama dzieli dwa światy. Tylko z jednej stronie jest szansa na życie. Nie z Twojej…