Franka do handlarza przywiózł właściciel okolicznego gospodarstwa, a wraz z nim kilka innych kucyków. Pozostałe kucyki były ładne i zadbane, więc szybko znaleźli się na nie chętni.

Ale Franek nie jest ładnym kucykiem. Jest wychudzony a na jego skórze widać zmiany chorobowe i przetarte futerko. Nikt go nie chce, bo nie jest typowym, ślicznym kucykiem dla dzieci do zabawy. 

Stoi więc na zewnątrz, przywiązany do metalowego pręta wystającego z ziemi. Każdy udaje, że go nie widzi i omija szerokim łukiem. 

Handlarz właśnie przygotowuje go do wywiezienia na rzeź. Wiem, że ma już umówiony dla niego transport na wieczór. Chce się go jak najszybciej pozbyć, bo nie wygląda najlepiej. A martwego kuca przecież nie sprzeda na mięso. 

 A Franek już czuje, że wyrok na jego życie zapadł. Nie podnosi na mnie nawet swoich zmartwionych oczu. Nie wygląda z wytęsknieniem swojego właściciela. Patrzy tylko pod swoje niewielkie kopytka jakby już nie miał nadziei na ratunek. Stoi samotny, pozbawiony nawet dachu nad głową w oczekiwaniu na swoją już ostatnią podróż w życiu.