Oto Baryłka. Spotkałem go u handlarza, u którego byłem się rozliczyć. Stał uwiązany pod wiatą. Kręcił się, wodził zagubionym wzrokiem po podwórzu i potrząsał nerwowo głową. Był przerażony. Zapewne nigdy nie spodziewał się, że trafi w takie miejsce, nie chciał też być stary ani kulawy. A już na pewno nie chciał być zabity w ubojni, a właśnie taki koniec go czeka.

Spytałem o Baryłkę, podobno całe życie pracował w szkółce i w hipoterapii. Z jego grzbietu korzystało wiele dzieci. Latami uczył, pomagał i zarabiał na ludzi. Ale zestarzał się, zaczął wymagać leczenia i lepszej opieki, więc wymieniono go na młodszego. A to wszystko zgodnie z prawem i sumieniem właścicieli.

Szanowni Państwo,
mały Baryłka jest wystarczająco tłusty, by pojechać na ubój. Nie będzie pasiony przez następne tygodnie, transport zaplanowany jest na ten tydzień. Uprosiłem handlarza, żeby dał mu szansę. Żeby mi dał szansę na pomoc.

Nie, nie obiecałem, że wrócę, bo nie wiem, czy będziemy w stanie zebrać 1800 zł zaliczki. Jeśli transport Baryłki do rzeźni ma być odwołany, w czwartek muszę tę kwotę wpłacić.