Szanowni Państwo, zwracam się do Was dziś z prośbą o pilną pomoc. Jutro będzie już za późno.

Gdy przyjechałem do zagrody handlarza zobaczyłem przerażoną istotę. W prowizorycznie skleconym z desek pomieszczeniu stała Czekoladka. 

Ta oślica ogromnymi oczami rozglądała się wokoło i cała się trzęsła, jakby była zmarznięta. Ale było ciepło.

Ona trzęsła się ze strachu. Jestem pewien, że swoim zwierzęcym instynktem rozumiała że jej życie wkrótce się skończy w strasznych męczarniach. Próbowałem ją dotknąć i pogłaskać ale stała jak wmurowana, tylko te wielkie oczy wytrzeszczała i rozglądała się wokół, a po jej ciele przebiegały dreszcze.

Nie wiem, co w swoim życiu przeżyła. Handlarz nie wiedział lub nie chciał mi powiedzieć. Wczoraj kupił ją w sąsiedniej wsi od jakiegoś pijaka, pewnie za grosze. 

I równie szybko chce ją zawieźć na rzeź. Szybki pieniądz, tak określił tą transakcję. Śmiał się obrzydliwym głosem, jakie to ma szczęście.