Szanowni Państwo,
Oto Złota, to dobry koń, poczciwy. Jeszcze niedawno woziła nowożeńców do ślubu. Była przydatna, chciana, ale to się skończyło. Wiekowy właściciel uznał, że czas na likwidację działalności, młodzi i tak najczęściej wybierają samochody, a konia karmić trzeba, wodę dać trzeba, a to wszystko kosztuje. Miał on dwa konie, klacz, którą widzicie na zdjęciu i ogiera do pary. Ogier padł dzień przed tym jak miał przyjechać po niego klient, nie wiadomo na co. Właściciel obawiając się, że klacz też przyniesie stratę sprzedał ją handlarzowi końmi na rzeź. Stała ona w tuczarni  od kilku tygodni, szukałem dla niej domu, niestety nikt nie chce grubej Złotej która nie dość, że po rozkuciu kulała to jeszcze nie urodziła źrebaka choć stała z ogierem w jednej oborze. Ostatnio Złota chodzi lepiej ale trudno powiedzieć co było przyczyną kulawizny i na ile koń jest użytkowy. Badać nikt nie chce, bo to koszty, a na kupno konia, co do którego może się okazać, że nie będzie już nigdy pracował też nie ma chętnych. Koń, zwłaszcza zimnokrwisty choćby był najpiękniejszy by dostawać jeść, musi na to zarabiać. Mało jest osób, które chcą trzymać „grubasa” jako kosiarkę.

Handlarz od tych kilku tygodni co piątek pyta mnie – wywozić czy zostawić. Nie miałem serca powiedzieć „wywieź”, więc ona stała, choć inne jechały. Tych innych nie widziałem, gdy tam ostatnio byłem stała tylko Złota. Ciężko jest, gdy wejdziesz i pogłaszczesz wydać wyrok. Takich koni, które były w moim życiu przez te kilka minut, a już ich nie ma, mam w sercu i tak już zbyt wiele. Są jak kolce cierniowe.