Toluś zapewne już od małego wiedział, że tacy jak on nie budzą zachwytu. Ani litości. Budzą tylko pogardę. A pogardą i chciwością wybrukowana jest droga do ubojni. To z nich powstają kolejne rzeźnie. To one sprawiają, że w stodołach, chlewach i komórkach opasane są zwierzęta skazane na rzeź. To przez nie oszczędza się na kowalu i weterynarzu, bo ma być zysk, a nie koszty. Ukryte przed wścibskim ludzkim wzrokiem, trwają. Nie mają jak uciec. Nie mają się komu poskarżyć. Nie mogą zupełnie, zupełnie nic. W świecie, w którym żyją nie ma skrupułów, empatii ani litości. Jest tylko oczekiwanie na śmierć.
Śmierć najgorszą z możliwych.

Toluś, zwykły osiołek. Nikomu niepotrzebny. Uwiązany rzeźnicką liną czeka na to, co nieuniknione. Co chwila pokasłuje jakby miał RAO. Gdy pytam, czy chory, handlarz śmieje się, że w rzeźni go wyleczą ze wszystkiego i z hukiem zatrzaskuje stalowe drzwi. Koniec widzenia.

Szanowni Państwo,
Bardzo proszę o pomoc w uratowaniu tego biednego osiołka. W naszym przytulisku żyje wiele niechcianych zwierząt i dla Tolusia znajdzie się miejsce. Przecież osiołki nie jedzą dużo, nie są kłopotliwe, damy rade go  utrzymać. A może kiedyś, ktoś się w nim zakocha i zechce dać dobry dom?