Handlarz, klepiąc Gustawa po zadzie nie mógł się nadziwić po co o niego pytam. Mówił, że jak potrzeba, to są młodsze, ładniejsze. Że może poszukać lepszego. Takiego co długo pożyje i nada się do pracy. Z dłuższymi uszami, ze zdrowymi nogami, zdatnego do ciężkiej pracy. Bo Gustaw jak mówił, w zasadzie to na rzeź się tylko nadaje. Nie dość, że stary to jeszcze kulawy i spracowany. Żreć tylko będzie i kosztować, a zarobku nie da. Mówił, że jedyna zaleta to taka, że grzeczny jest. Kłopotów nie sprawia. I śmiejąc się, dodał że tam, gdzie żył musiał taki być i strzelił batem. Przerażony osiołek w jednej zamarł zupełnie bez ruchu. Gdyby mógł uciekłby na tych koślawych nóżkach jak najdalej. Zniknąłby na zawsze. Ale nie mógł. Bo lina. Bo brama. Bo wyrok.

W oborze handlarza pieniędzy się pilnuje. Nikt nie wypuści Gustawa, nikt też nie widzi przerażenia w jego oczach. Dla ludzi w wyżartym pazernością sumieniem, stary Gustaw warty jest tyle, ile waży, nie interesują nikogo jego potrzeby ani przerażenie.

Bardzo proszę o wsparcie dla Gustawa. Nie zostawiajmy go samego, tam nikt po niego nie przyjedzie, nikt po niego nie wróci. Jesteśmy dla Gustawa jedyną szansą na ratunek. By żył trzeba uzbierać aż 2800 zł. Połowę tej kwoty trzeba wpłacić w sobotę, resztę tydzień później.