Historia Tobiasza jest zupełnie bez znaczenia.
Tu, gdzie trafił, nie liczy się co robił w swoim życiu i dla kogo pracował.
Nieistotne zupełnie jest, gdzie mieszkał, z ilu żłobów jadł owies i kto był jego właścicielem.

Tu, ważny jest tylko jego wiek i waga, bo to one wyznaczają cenę życia. Bo tu, gdzie trafiają zwierzęta skazane na rzeź, nikt nie rozwodzi się nad ich losem. Nikt nie rozważa, czy zasłużyły na ratunek. Tu wszyscy wiedzą, że zbliża się ich koniec i na tym końcu chcą jeszcze zarobić.

Nie ma znaczenia, że Tobiasz umierać nie chce. Jest osłem, a to zwierzę rzeźne. A zwierzęta rzeźne idą na ubój, gdy przestają być potrzebne. Porzucone i niechciane, z wydanym wyrokiem śmierci, czekają na to, co nieuniknione.

Tobiasz nie jest bardzo stary, nie jest też niedołężny. Kuleje, ale ma zaniedbane kopyta, więc najpewniej to jest przyczyna. Mógłby jeszcze długo żyć, ale jest nikomu niepotrzebny, a w naszym świecie bezwzględnej dominacji nad zwierzętami, to wystarczający powód, by go zabić.

Dla Tobiasza na wtorek wyznaczono wywóz do ubojni.