Stareńki Kostek przestępuje z nogi na nogę. Smutnym wzrokiem rozgląda się w koło, przymyka oczy, odpoczywa. Jest w wieku, w którym bolą stawy, plecy, nogi. Lata pracy wyniszczyły jego organizm, starość dokonała reszty. Ale Kostka najbardziej boli złamane serce, że właśnie teraz, gdy domyka się jego życie, pozbyto się go. Wyrzucono z domu jak starą, zbędą rzecz. Latami, dzień po dniu odbierano mu młodość, siły, zdrowe. Całe życie zmarnował na spełnianiu zachcianek ludzi, a nie dostał w zamian nawet spokojnej śmierci. Handlarz mówi, że właściciele nie chcieli patrzeć, jak umiera. Dodaje po chwili, że nie chcieli też tracić pieniędzy, bo na fermie lisów, choć grosze, to jednak zapłacą za takiego Kostka. Zadzwonili by go wywiózł. Poganiany batem, ostatkiem sił stareńki Kostek wdrapał się na trap samochodu handlarza, ledwo dał radę wytrzymać podróż. Gdy dojechał na miejsce, długo odpoczywał. Oszukamy przez wszystkich, z wydanym wyrokiem śmierci, czeka na to, co nieuniknione.

Tu nie ma litości, empatii, troski. Jest rachunek zysków i strat. I kalkulacja ryzyka. A ryzyko, że Kostek sam pogalopuje za Tęczowy Most jest, więc handlarz nie zgodził się go trzymać i czekać wiele dni na spłatę.

Mamy tylko 24 godziny by zebrać 900 zł. Tyle potrzeba by spłacić życie starego Kostka. Koszt transportu to dodatkowe 450 zł. Jeśli się uda, potrzebne będą też środki na lekarza, dobre pasze i suplementy dla staruszków. Błagamy o ratunek. Tu nie będzie kolejnej szansy na pomoc.