Handlarz opowiada, że po Siwego zajeżdżał dwa razy. Śmieje się, że pierwszym razem „za to ścierwo chcieli nie wiadomo jakie pieniądze”. Drugim razem dobił targu.
Stareńki Siwy nie radził sobie z wejściem na trap. Miał problem, by wyżej podnosić nogi. Bat uderzał raz po raz. Uciekając przed ludzką złością, Siwy zebrał się w sobie i nieporadnie skoczył do środka, ale wskakując, uderzył głową w przegrodę.

Dziś ze spuchniętym, zaropiałym okiem, uwiązany jest do żłobu w handlarskiej oborze. To ostatni przystanek przed rzeźnią. Wyprowadzony na dwór do zdjęć nie zwraca na nas uwagi. On dobrze wie, że dla ludzi jest nic niewartym zerem. Uważnie rozgląda się tym jednym widzącym okiem. Długo spogląda w dal na łąkę i kołyszące się na horyzoncie bezlistne drzewa. Potem rozszerza swoje chrapy, wciąga mroźne powietrze i cichutko rży. Jakby się witał ze światem, a może z nim żegnał..

Siwy całe swoje życie pracował dla człowieka. Ograbiony z wolności, żył życiem, jakim nikt nie chciałby żyć. Za lata udręki, pracy ponad siły, sprzedano go na rzeź.